Melanie was 15 jaar oud toen ze in een staat van Depressie lijders. Geen alleenstaand geval: In Duitsland, rond de vier miljoen kinderen en jongeren die last hebben van psychische stoornissen, bijna 20 procent van de mensen onder de 18-jarigen hebben, volgens een schatting door het Robert Koch Instituut van mentale afwijkingen, of ‘ n vier miljoen kinderen en jongeren.
Ook Melanie leed al jaren onder de depressie. Na een lange, onzichtbare strijd, je kunt lachen vandaag weer. En je verhaal te vertellen aan andere jonge mensen die lijden aan depressie, geven je moed.
Het begon allemaal met een eetstoornis
Het begon met het feit dat voelde ik in mijn lichaam ongemakkelijk. Ik maakte overmatig sporten, aerobics en fitness training. Het eten was heel belangrijk voor mij. Ik at minder en minder, en gleed steeds meer in een eetstoornis. Ook, ik was constant verdrietig, voelde me waardeloos, niet gezien. Ik wist niet helemaal wat er aan de hand was met me, had niemand om mee te Praten. Mijn zus, die zes jaar ouder was, was al uitgekleed. Mijn ouders hebben nooit iets van gemerkt, of niet wilt dat het in uw hulpeloosheid. Meer dan een kind, je nodig hebt om meer te eten heb ik niet gehoord. Geen één heeft gezien in mijn kring – leraren, vrienden, familie hoe erg het was voor mij diep van binnen.
Ik wilde erkenning
Dit was zeker ook te danken aan het feit dat ik een zeer goede student, bijna een nerd. Ik heb een grote middelbare school. Zolang je met goede schoolcijfers, zodat de prestaties en werkt, zal niemand het horen van het alarm klokken. Over de school waar ik op wilde komen om me door mijn kwaliteiten, erkenning van mijn ouders. Grappige was dat ik niet kon accepteren, de lof – van iedereen.
Ik heb altijd het gevoel gehad verschrikkelijk waardeloos
Nu weet ik dat mentale ziekten, zoals de verschillende vormen van Depressie ga altijd met het gevoel ik ben waardeloos. Het voelt verschrikkelijk. Als jonge mensen met een depressie, het is ook verdomd moeilijk te openen is. Aan de ene kant wilde ik niets meer dan voor iemand om te komen en herkent, wat is er mis met me. Aan de andere kant, ik was niet in staat om me open. Het gezin waar ik uit kom, het was goed – tenminste oppervlakkig. Ik had niet een slechte Jeugd. Maar we hebben nooit gesproken. Bijvoorbeeld, ik leerde slechts drie jaar geleden door mijn oudere zus die ze had dezelfde problemen als ik. Jammer dat we niet konden elkaar helpen. In mijn wereld, het Motto was altijd: Als niemand het vraagt, niet geïnteresseerd zijn. Vandaag heb ik geleerd dat ik kan spreken voor zichzelf, de mond moet openen. Ook moet zeggen, als het slecht gaat voor mij.
Psychische stoornissen: kinderen zijn Ook in gevaar
Ongeveer 10 procent van hen voor advies en therapie nodig heeft. Op Initiatief van Matthias Angermeyer, voorheen Directeur van de psychiatrie aan het Universitair ziekenhuis van Leipzig, en de journalist Dr. Manuela Richter-Werling, werd opgericht in de club is verbijsterend Menselijke e. V. in Leipzig. Doel: Landelijk onderwijs in de scholen en het Publiek door middel van het project te Gek? Dus wat!.Inmiddels zijn er 14 provincies, meer dan 40 regionale groepen
Praten is de eerste therapie die helpt bij Depressie
Na de middelbare school verliet ik het dorp waar ik vandaan kom, en begon te studeren in Marburg de sociale Wetenschappen. Ik ontmoet nieuwe mensen. Zij waren de Eerste die me vroeg wat er mis was met mij. Het duurde even totdat ik kon mijzelf vertrouwen met u. De nieuwe vrienden hebben geen losse, links vertelde me dat er professionele hulp zou me goed doen. Voordat de therapie, ik ben een soort van verworpenen eerst. Ik bedoel, zoiets als een zichtbaar instorten, ik had nog nooit, ik was aan het werken, het was een goede leerling. Niettemin, De eetstoornis was er nog steeds, mijn behoefte aan beweging, maar ook het verdriet, het gevoel van waardeloosheid, deze innerlijke leegte.
Het Praten heeft me geholpen
Een spreekwoord zegt dat een lange reis begint altijd met de eerste stap. Ik nam al mijn moed bij elkaar en een lage drempel voor gezien: het adviesorgaan van de stad van de missie. Ik begon bij te wonen van een self-help group, ging voor drie jaar een keer een week in een therapie. Als u zou mij dit vertelde, ik zou het niet geloofd hebben. Dat kan je gewoon regelen door te Praten over iets. Vandaag heb ik een normale relatie met eten en kunnen zelfs gaan! Wat ben ik nog steeds aan het worstelen met depressieve fasen die komen opnieuw en opnieuw. De eetstoornis was slechts een Symptoom van de Depressie. Na mijn afstuderen heb ik meteen een Baan gevonden en was weer geestelijk ziek. In de proefperiode! Mijn Baas heeft een super charged reageren, veel meer inzicht dan ik en mijn ouders vorig jaar, toen bezocht ik gedurende acht weken in een polikliniek. Onlangs, heb ik geleerd van mijn tante die mijn opa was ook depressief, daarom is een verblijf in het ziekenhuis. In mijn gezin, zal worden verzacht en altijd. Zal ik niet stil zijn, want er zijn veel jonge mensen die een depressie hebben. Ik weet nu dat Zwijgen is zilver en Spreken van Goud. Praten bevrijd.
